นิยาย จำนรรจ์รัก -- พิมพ์ครั้งที่ 5 : Dek-D.com

ซีรีส์ : ในม่านรัก ลำดับที่ ๓

แนว Romantic : Comedy : Feelgood

[[ อัปให้ทดลองอ่าน 70-80% นะคะ ]]

พิมพ์ครั้งแรก : ตุลาคม ๒๕๖๐

พิมพ์ครั้งที่ ๒ : ตุลาคม ๒๕๖๐

พิมพ์ครั้งที่ ๓ : พฤศจิกายน ๒๕๖๐

พิมพ์ครั้งที่ ๔ : ธันวาคม ๒๕๖๐

พิมพ์ครั้งที่ ๕ : มกราคม ๒๕๖๕

สั่งจองหนังสือ >> คลิ๊ก

Ebook

เมื่อชีวิตเกิดพลิกผัน ทำให้ต้องย้ายบ้านแบบด่วนๆ

จินตนาการจึงตัดสินใจซื้อบ้านใหม่ โดยการช่วยเหลือของเพื่อนรักทั้งสอง

แต่ใครจะคิดว่าที่อยู่แสนหรูราคาเท่าบ้านรูหนูนี้

จะมีของแถมเป็นเพื่อนบ้านที่ไม่คาดคิดว่าจะเป็น "เขา"

นี่มันไม่เท่ากับว่าเธอหนีผีปะเสือหรอกหรือ!

ไม่นะ! เอาชีวิตอันแสนสงบสุขของฉันคืนมา!

“ถามหน่อยเถอะจินตนาการ เธอไม่คิดบ้างเหรอ ว่าที่ฉันกำลังทำอยู่เนี่ย มันเป็นเพราะว่าฉันกำลังใส่ใจเธอเป็นพิเศษ”

“ใส่ใจเป็นพิเศษ?” จินตนาการทวนคำๆ นั้นด้วยสีหน้างงกึ่งครุ่นคิด ก่อนจะส่ายหน้าตอบ “ก็...ไม่นะคะ”

“ทำไม...” หิรัญกระแอมเล็กน้อย ความรู้สึกประหลาดใจระคนประหม่าทำให้เขาใจร้อน จึงต้องพยายามบอกตัวเองให้เย็นลง “คือฉันหมายถึงทำไมเธอถึงไม่คิดว่าที่ฉันทำอยู่นี่ อาจจะเพราะว่าฉัน...กำลังจีบเธออยู่”

ได้ฟังดังนั้นจินตนาการก็พลันปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่อาจกลั้น ไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าเป็นอีกครั้งที่สีหน้าของหิรัญดำคล้ำลง นานทีเดียวกว่าที่จะหยุด พร้อมกับหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตา

“โนเวย์ค่ะ เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่มีทางคิดแบบนั้นกับฉันแน่ๆ แต่ถ้าคุณไปทำกับสาวๆ คนอื่น ก็น่าจะวิเคราะห์ได้ว่าคุณกำลังสนใจเธอ แต่ในกรณีฉัน ไม่มีทางแน่นอนค่ะ”

“ทำไม”

“ก็... หนึ่งนะคะ ฉันกับคุณรู้จักกันมานานแล้ว ณ ตอนนี้ก็น่าจะมากกว่า 5 ปี ถ้าคุณจะจีบฉันจริงๆ ก็น่าจะมีท่าทีมานานแล้วถูกไหมคะ สอง...เราสองคนน่ะดูยังไงๆ ก็ต่างกันมากเกินไป คือฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องอายุนะคะ แต่พูดตามหลักความเป็นจริง ความต่างแบบเราสองคน ถ้าเพื่อนๆ ไม่แต่งงานกัน คงไม่มีทางมารู้จักกันแบบนี้แน่ สาม...เท่าที่ฉันเห็นคู่ควงของคุณ หรือแม้แต่คุณน้ำปั่นคนเมื่อกี้ ดูยังไง สไตล์ผู้หญิงที่คุณสนใจก็ต้องไม่มีฉันอยู่ในลิสต์แน่ๆ คือแค่ความยาวของขาฉันก็ไม่ผ่านแล้วน่ะค่ะ สี่...”

“พอ...พอก่อน...” หิรัญยกมือขึ้นห้ามคนที่เอ่ยทุกๆ ถ้อยคำราวกับทำนบแตก ซึ่งทำนบนั้นสำหรับหิรัญแล้ว มันเหมือนกับหมัดฮุกที่พุ่งใส่หน้าเขาจนมึน และยิ่งพูดก็ยิ่งทวีความรุนแรง ขณะที่คนถูกห้ามทำปากยื่นเล็กน้อย เหมือนอยากจะพูดต่ออีกแต่ถูกห้าม

“นี่ในสายตาของเธอ ฉัน...ไม่ซิ! เราสองคนมันมีความเป็นไปได้เป็นศูนย์ขนาดนั้นเลยเหรอ”

จินตนาการพยักหน้ารับอย่างจริงจังและจริงใจ ก่อนจะเอียงคอเล็กน้อยคล้ายกับไม่แน่ใจ

“จริงๆ แล้วฉันว่ามันก็ไม่เชิงเรียกว่า 0 หรอกนะคะ”

คำตอบนั้นทำให้คนที่รู้สึกเหมือนกำลังจะตกหน้าผาเหลือบมอง

“คือ...มันต้องใช้คำว่าติดลบมากกว่าน่ะค่ะ ถึงจะถูก”

“...”

โอเค...เมื่อกี้อาจเหมือนกำลังจะตกผา แต่ตอนนี้คงต้องเรียกว่า....เขาถูกยายนี่ถีบจนตกเหว!

ติดลบงั้นเหรอ? นี่เธอกำลังท้าทายฉันอยู่ใช่ไหม รู้จักป๋าน้อยเกินไปแล้ว นังหนู...